Een kind dat aan het gamen is maakt geen huiswerk. Dat is een beetje de strekking waar veel ouders zich zorgen over maken. Of het nu om eSports gaat, spelletjes op een console, smartphone of tablet, kinderen besteden veel tijd achter een beeldscherm met op het oog ‘onbenullige’ spelletjes. Maar het gaat een brug te ver om te denken dat het spelen van games daardoor een onzinnig bezigheid is. In tegendeel.
Of gamen als goed of slecht beschouwd kan worden is afhankelijk van drie factoren: het aantal uur dat er aan games besteed wordt, de eigenschappen van het kind zelf en de functie van het spel dat ze spelen. Dan blijkt dat 1 tot 3 uur per dag gamen helemaal geen negatieve gevolgen heeft voor kinderen. Met de functie van het spel wordt bedoeld of het kind gamen ziet als leuk tijdverdrijf of het gebruikt als vluchtmechanisme vanwege problemen op school of elders. In dit laatste geval is het belangrijk dat ouders de signalen tijdig herkennen en het gesprek aangaan met hun kind. Daarover later in dit artikel meer.
Gamen heeft veel voordelen voor de ontwikkeling van kinderen
Wanneer kinderen licht tot matig gamen heeft dit een positieve invloed op hun mentale en fysieke ontwikkeling. Zo maakt gamen leren leuker en heeft het positieve effecten op:
- Hand-oog coordinatie. Kinderen leren snel te reageren op wat ze zien
- De fijne motoriek
- Creativiteit en probleemoplossend vermogen. Veel games draaien om het oplossen van puzzels of het uitdenken van een tactiek.
- Samenwerkend vermogen. Kinderen die in een team samenspelen leren een duidelijke rolverdeling te maken op basis van ieders sterke punten
Dit zijn voordelen bij kinderen die 1 tot 3 uur per dag gamen. Bij langere speelsessies loopt een kind wel een verhoogd risico om in een sociaal isolement te belanden, een game verslaving te ontwikkelen, en verminderde schoolprestaties.
De risico’s zijn daarom groter bij eSporters die professioneel gamen en daardoor vaak acht uur of meer per dag gamen. Aan de andere kant is het de vraag in hoeverre eSporters onder dezelfde noemer als ‘zware gamers’ gegooid kunnen worden. Van een sociaal isolement is bijvoorbeeld geen sprake, eerder een overdaad aan sociale druk. En natuurlijk is acht uur per dag gamen niet bevorderlijk voor de schoolprestaties, maar als een kind professioneel gaat gamen verdient hij of zij hier behoorlijk geld aan. Het gevaar van game verslaving en burn-outs zijn voor deze groep veel grotere risico’s.
Hoe ouders grenzen kunnen stellen
Of een kind nu veel of weinig spellen speelt, het is belangrijk dat ouders hun kinderen beter leren begrijpen. Technologie wordt nu eenmaal steeds belangrijker en kinderen begrijpen er vaak al meer van dan volwassenen. Gamen roept vooral een negatief beeld op bij ouders en het blijkt dat de waarheid een stuk genuanceerder ligt. Dat betekent niet dat ouders niets kunnen doen om het gamegedrag van hun kinderen positief te beïnvloeden.
Ouders die regels opstellen voor hun kinderen omtrent gamen houden het welzijn van hun kind beter in de gaten dan ouders die hun kinderen ongecontroleerd laten doen wat ze willen. Voorbeelden van regels zijn:
- Een maximale tijd afspreken
- Eerst huiswerk maken
- Minstens een half uur voor bedtijd stoppen met spelen
Om goed regels op te stellen waar het kind zich ook in kan vinden is het belangrijk dat ouders zich inleven in de belevingswereld van het kind. Door mee te kijken en misschien zelfs een spelletje mee te spelen bouwen ouders een band met hun kinderen op en kunnen ze gerichte regels instellen. Omdat er regels zijn valt het ook op wanneer deze worden overtreden. Ouders zijn er vroeg bij wanneer een kind tekenen van een game verslaving of andere problemen begint te vertonen en kunnen dan direct het gesprek aangaan.