In Nederland gokken ongeveer 800.000 mensen regelmatig. De helft daarvan bezoekt wel eens een casino en er zijn in totaal 5.3 miljoen mensen die meespelen met een loterij. Dat betekent niet dat al deze mensen een gokprobleem hebben. Er wordt onderscheid gemaakt in risicospelers en probleemspelers. Het gaat om ongeveer 80.000 risicospelers en 40.000 probleemspelers. Deze mensen worden zoveel mogelijk door de kansspelautoriteiten in de gaten gehouden, maar vooral online is deze controle vaak moeilijk te bekrachtigen.
Het probleem is echter groter dan alleen de risico- en probleemgokkers. Een gokverslaving kenmerkt zich doordat de sociale omgeving van een gokverslaafde erbij berokken raakt. Veel gokken leidt onherroepelijk tot financiële problemen, waarna gokkers uitwijken naar familieleden en vrienden om aan geld te komen. Pogingen om een gokverslaafde te helpen lopen vaak op niets uit omdat de gokker het zelf (nog) niet als een probleem ervaart. Daardoor kan de sociale omgeving alleen toekijken hoe iemand steeds verder afglijdt.
Waarom mensen problemen krijgen met gokken
Van alle mensen die weleens een gokje wagen, is slechts 10% een probleemgeval. Ligt dat aan die personen zelf of is er een andere oorzaak die ervoor zorgt dat de een wel een gokprobleem ontwikkeld en een ander niet?
Een verslaving wordt als zodanig beschouwd wanneer iemand fysiek en/of mentaal afhankelijk is van een middel, in dit geval gokken. In het geval van gokken speelt er ook nog een andere oorzak mee. Mensen met een gokprobleem hebben vaak moeite met wat impulsregulatie wordt genoemd. Oftewel, iemand heeft weinig controle over het eigen handelen en kan zelf moeilijk stoppen. Combineer dat met vluchtgedrag om angst, depressieve gevoelens of agressie te ontlopen en de kans is aanzienlijk dat iemand een gokverslaving ontwikkeld.
Behandelen van gokproblemen
Om gokproblemen te behandelen bestaan er verschillende methoden. Die methoden worden onderverdeeld in twee basishandelingen: praten en doen. Motiverende gespreksvoering is een voorbeeld van de eerste handeling. Tijdens de gesprekken worden tegenstrijdige gevoelens over gokken aan de kaak gesteld en leert een gokker meer over zijn of haar eigen drijfveren. Coginitieve gedragstherapie is een voorbeeld van de tweede handeling. Iemand krijgt oefeningen mee die helpen om te gaan met situaties waarin iemand normaliter zou gaan gokken. Er zijn tal van andere voorbeelden zoals groepstherapie, interventies en medicijnen waarmee een gokverslaving behandeld kan worden.
Al het bovenstaande heeft pas zin wanneer de gokverslaafde zelf inziet dat hij of zij een probleem heeft en bereidheid toont om dit te veranderen. Daarom volgen hier een aantal tips die mensen die graag gokken kunnen volgen om de kans op een verslaving en de impact daarvan te verkleinen.
- Door eerst de rekeningen te betalen voordat iemand gaat gokken blijven de financiële risico’s binnen de perken.
- Het besef dat men met gokken altijd meer verliest dan wint (The house always wins)
- Iemand die veel gokt dient zich af te vragen waarom. Is het nog wel leuk of doet diegene het vooral om andere aspecten in het leven niet onder ogen te hoeven komen?
- Door een verliesgrens in te stellen stelt iemand paal en perk aan hoeveel geld er uitgegeven kan worden
- Stoppen bij winst
- Vooral niet gokken onder invloed van drank of drugs
Ook hierbij is het natuurlijk aan de gokker zelf of hij deze adviezen ter harte neemt of het naast zich neerlegt. Het helpt als de omgeving de signalen herkent en op tijd ingrijpt met een interventie. Dat is een vrij harde aanpak waarbij iemand geconfronteerd wordt met zijn of haar verslaving. In sommige gevallen, zeker bij zware gokkers is het echter de enige manier om door te dringen en het besef te creëren dat er echt iets moet veranderen.